Samara

Russen zijn niet te betrouwen, vooral niet als het auto's zijn.

Een auto hebben is leuk, maar het is bijzonder vervelend als hij je in de steek laat.
Onlangs nog was de handrem geblokkeerd als we een logé naar de bus moesten rijden. Niet leuk dus. En eergisteren begon de auto een vreemd lawaai te maken. Ondertussen is het geluid weer verdwenen, maar daarmee is mijn achterdocht niet weg.

Er zijn drie opties:

Optie 1: Pimp my Lada
We pakken de Lada Samara grondig aan, en maken er een serieuze auto van.
Zo ongeveer ziet hij er nu uit:
(met ietske meer mos dan op deze foto die ik op het net gevonden heb. En met putjes in de voorruit. En met kapotte pompjes van de kofferklep. En zonder siervelgen...)

Zo zou hij er eventueel uit kunnen zien:

Of zo?
Of hebt u betere ideeën? Voorstellen voor een 'pimp-my-lada-facelift' zijn welkom in de comments.

Optie 2: Inruilen voor een nieuwe wagen
We zouden onze Lada nog ten gelde kunnen maken bij de aankoop van een nieuwe wagen. Citroën geeft bijvoorbeeld 1500€ voor het oude blik bij aankoop van een nieuwe wagen. Zo kost de Xsara Picasso dankzij de kortingsactie slechts 11.999€. Niet veel geld voor zo'n wagen lijkt me. Maar voor een versie met diesel en airco ben je toch al gauw 4000€ extra kwijt. Al bij al een dure grap dus.

Optie 3: Liquideren en tweedehandswagen kopen
We kunnen ook een tweedehandswagen kopen. Ofwel een goedkoop en zuinig dieseltje, ofwel een leuke jeep of cabrio. Bij voorkeur zelfs liefst een combinatie in de vorm van een goedkoop jeepje, op lpg of zo.
Ik ben wel bang dat ik bedrogen wordt bij de aankoop van een tweedehandswagen.

En wat doen we dan met de Lada? Liquideren bijvoorbeeld:


Conclusie: ik weet het nog niet goed.
Commentaren of voorstellen zijn welkom in de comments.

Ganzen

Vorige week hadden we een paar ganzen als logé vanachter in de tuin.
Ik had er graag een foto van getrokken, maar was niet snel genoeg. Gisteren zijn de beestjes immers aan hun einde gekomen tijdens het Gazenrijden voor de jeugd in Berendrecht. We zijn even gaan kijken en hebben nog net de tweede gans haar kop zien verliezen.

De ganzen zijn dus weg, maar er zijn bijzonder veel andere vogels in de tuin vandaag. Wellicht heeft het feit dat we gisteren gazon gezaaid hebben daar iets mee te maken. Ik zal eens een katapult in elkaar moeten knutselen denk ik.

De redder van het internet

Sinds enige dagen werkte het internet niet meer in ons huisje.
Ik dacht dat ik slechts lichtjes verslaafd was aan het internetten, maar het blijkt veel erger te zijn.
Tientallen keren per dag ben ik gaan kijken of de modem terug een teken van leven gaf, en zowat iedere 5 minuten dacht ik aan iets dat ik dringend moest opzoeken of mailen.

We hebben hier geen vaste telefoon, maar we telefoneren over internet met Skype. Erg leuk en voordelig, tot het internet uitvalt natuurlijk... Naar de helpdesk bellen gaat dus ook niet, tenzij met de GSM maar dat kost verschrikkelijk veel met mijn Tempo-kaart.

Uiteindelijk woensdag toch maar gebeld, want het probleem geraakte niet opgelost. Of correcter: het meisje laten bellen. We kregen de belofte dat de Telenet-technieker donderdag zou passeren. Gisteren heb ik zelf nog wat zitten prutsen, en wonder boven wonder: ik heb het hersteld gekregen. Gewoon de coax-kabel wat verder strippen bleek voldoende. Toch blijft het vreemd dat het voorheen goed werkte, en tijdens het surfen gewoon was uitgevallen. Maar eind goed al goed: ik kon terug surfen en via Skype de technieker afbellen.
Klinkt toch goed hé, Stijn heeft het internet gerepareerd.


En nu: surfen tegen de sterren op en de tweede aanvraag voor een doctoraatsmandaat in orde brengen (zucht!).

Prijsuitreiking Duurzaam Bouwen

Gisteren was het de voorstelling van het jaarlijkse studierapport van de Vlaamse Confederatie Bouw, de belangenvereniging van de aannemers.

Dit jaar werd er ook een prijs uitgereikt voor een eindwerk over duurzaam bouwen. Ik heb mijn kans gewaagd, en mijn scriptie 'exergie als indicator voor de duurzaamheid van gebouwen' ingestuurd. Blijkbaar viel het in de smaak, want ik werd aangespoord om zeker aanwezig te zijn op de prijsuitreiking. De keuze tussen de ingestuurde eindwerken was niet eenvoudig geweest, en daarom had men niet enkel een hoofdprijs voorzien, maar ook twee andere waardevolle cadeau's. De mail beloofde dat ik zeker in de prijzen zou vallen, maar verklapte niet welke prijs het zou worden.

Erg nieuwsgierig zijn we dus gisteren naar Essene afgezakt, geduldig de files in Sint-Job en op de ring rond Brussel trotserend. De VCB had niet op een euro gekeken: alles was piekfijn in orde en de sjampanje vloeide overvloedig.
Na de obligate toespraken werd het studierapport toegelicht. Het was een beetje langdradig, maar zeer professioneel gebracht. Misschien moet ik toch maar ooit eens een keer naar VTM kijken, want ik ben zowaar fan geworden van gastvrouw Pascale Naessens.
Vervolgens kreeg minister-president Leterme nog 15 minuten de tijd om tijdens een vraaggesprek wat naast de kwestie te antwoorden.

En dan kwam het moment waarop ik vol spanning had zitten wachten: de prijsuitreiking. Helaas mocht ik niet met de hoofdprijs (500€) naar huis gaan. Mijn scriptie werd wel zeer verdienstelijk genoemd, en uit handen van Leterme mocht ik een mooi boek in ontvangst nemen:

Architectuur in België
Repertorium van de architectuur in Belgie 1830-2000
Anne Van Loo

Het is een turf van maar liefst 608 pagina's die in de winkel 150€ kost. Zeker een mooi cadeau dus, al had ik misschien toch nog iets liever die 500€ gehad :-).

Op de receptie heb ik ook nog met een hele hoop mensen boeiende gesprekken kunnen voeren. Ik heb nu ook het naamkaartje van een autoriteit op het vlak van duurzaam bouwen, die ik in de toekomst misschien kan contacteren om me bij te staan bij het zoeken naar een geschikte job. Voorlopig is dat laatste nog niet echt aan de orde aangezien ik me geëngageerd heb om een doctoraat aan te vatten. De beurs is momenteel in aanvraag, dus nu is het nog een aantal maanden bang afwachten of de subsidiëring er door komt. En blijkbaar zijn bedrijven niet geïnteresseerd in iemand die misschien maar voor 3 maanden zal blijven. Ze weten niet wat ze missen...

Nieuwsflash 2

Niets gehoord van gehakt op de E314.

Maar op de site van de Standaard staat wel het volgende te lezen:

"Een vrachtwagen geladen met aluminiumplaten is donderdagnamiddag op de E-314 ter hoogte van Maasmechelen ingereden op een signalisatiewagen. "

Zetten ze nu ook al koeien in als signalisatiewagen?